یک کلام خودمانی

گرچه میدانم خیلی از شما عزیزان همچنان درگیر امتحانات هستید ولی به هر حال من که امتحانام تموم شد!

سه ترم را در کنار شما دوستان گذراندم.

خوب گرچه سخت بود ولی شیرین بود.این دوره پر بود از خاطرات زیبا،عجیب و به خاطر ماندنی.

خاطره دوستی های جدید و روزهای پر استرس ترم نخست .چقدر خوب و همدل بودیم و چه زیبا این راه را پیمودیم.گرچه احساس می کنم لازم است تا لختی برگردم و خانواده ام را ببینم.غزلم را که چقدر بزرگ شده و همسر بزرگوارم را که چه استوار و همدلانه صبوری اش،پشت گرمی و دلگرمی ام بود.

به هرحال و ان شا الله در همین ترم از این اتوبوس شب پیاده میشم و برمیگردم به همان زندگی و همان آدم های قدیم.

چقدر تلخ است لحظه خدا حافظی از عزیزانی که در یک سال و نیم ،جزیی از خانواده ام بوده اند.

دوستان عزیز

از صمیم قلبم برای تک تکتان بهترین ها را آرزو می کنم.بزرگترین دستاورد این دوره برای من یافتن دوستان ارجمند و بزرگواری چون شمایان بوده است.

اگر به هر صورت قصوری و بی ادبی یا هر موضوعی هست که ممکن باشد از من رنجیده باشید به بزرگواری خودتان ببخشید.

من در این وبلاگ به حیات وبلاگ نویسی ام ادامه خواهم داد (ان شالله).خوشحال میشوم و افتخار خواهم کرد بازدید کنندگانی چون شما عزیزان را در کلبه حقیرانه وبلاگم پذیرا باشم.